Emek veriyorsunuz da yine mi olmuyor? Ne kadar çabalarsanız çabalayın aşamıyor musunuz? O zaman insan ziyanlarda olduğunu hissediyor işte. Emeği, zamanı, ilgisi ziyan olmuş hissediyor.
Çabanızı bir kişinin bile görmesi ziyan olmadığının kanıtıdır aslında. Yine de boşa çekilen kürekler tabi ki sinir bozar. Hayatınızı ortaya koyduğunuzda özellikle dokunur kanınıza.
Yine de insanlar sizi görmüyor ya da henüz size ulaşamadılar diye emeğiniz değersiz olmaz hiçbir şekilde. Kumbaranızda birikir hepsi gün gelince döner yine size.
Ziyanda mıyız diye düşünmeden edemesek de her zaman bir karşılığı olmaz yaptıklarınızın. Aslında yaptıklarınız sizi mutlu ediyor ve tatmin oluyorsanız karşılığını da almışsınızdır zaten.
Çalışıp çabaladıktan sonra geriye anlaşılmak kalıyor zaten. Anlaşılmak gerçekten önemli bu konuda. En azından çabanızı takdir edenler olmalı çevrenizde ki “Boşuna mı yapıyorum.” diye hissetmemeniz için.
Çok güzel yaptığınızı düşündüğünüz bir eserin tek tuşla silinmesi ve kopyasının olmaması gibidir boşuna gittiği düşüncesi. Siz her zamanki algınızla fazladan bir zaman, emek ve göz teri dökerek yapmışsınızdır çünkü. Evet, tam da o zaman ziyan oldu, diye geliyor aklınıza.
Aslında hiçbir şeyi ziyan da etmemeli. Maddi veya manevi her şey bir başka forma dönüşebilir. Bir yerde birinin yokluğu bir diğerinin doğuşudur aslında. Yoktan var olmadığımıza göre varlığımız da yok olmayacaktır.
Sadece bir gün bir yerlerde güzelliklerin bizi beklediğini düşünmek bile yeterince motivasyon kaynağı olabilir. Bu bile insanı ayakta tutmaya yeter.
İyi kötü emeğini verelim de sonra yaparız “Zararda mıyız, ziyanda mıyız?” muhasebesini…
Yazar ve Şair Betül FIRAT
