Hayatta ne çok görevimiz var. Bazen ağır gelse de yerine getiriliyor iyi kötü hepsi. Bir de normalde görevimiz olmasa da atfedilenler var, o konuya girmesek de olur.
Görev edindiğimiz ve yaptıklarımızın haricinde de sorumluluklarımız bulunmakta. Hem birey olarak çevremize hem de içinde bulunduğumuz topluma karşı sorumluluklarımız var.
En basitinden iyi insan olmak da bir sorumluluk bilinci meselesi. Dünyaya ve içindeki canlılara zarar vermemek en asli görevlerimizden olsa gerek.
Hani demiş ya şair “Çiçekleri ezmeden, gönülleri yıkıp incitmeden evvelden ezele…” diye. Bütün sorumluluk ve mesele de bu olabilir. İncitmemek ilk görevler arasında yer almalı.
Önce incitmemek, sonra da korumak olmalı sorumluluklar arasında. Daha sonra diğer görevler gelmeli. İş ise iş, aile ise aile vs. önce insan olabilmeyi ve insan kalabilmeyi başarabilmek lazım.
İnsanlar zorunlu olduğu işleri zaten bir bilinç olmasa da yapıyorlar. Çoğu da mecburiyetten yapıyor olabilir. Nihayetinde yaşamak için bazı gereklilikleri de yerine getirmek gerekli.
Sorumluluk bilinci ciddi anlamda yapılması gerekenlerde değil de içlerinden geldiğinde yaptıklarından belli oluyor. Gerekli olmadığı halde kendine vazife edinip de dünyayı güzelleştirmeye çalışanları yere göğe sığdırmamak lazım.
Önemli olan bilinç ve ona göre davranmak. Bir şeylerin bilincinde olup kendine pay çıkarmak gerekli.
Duyarlı olmak için çok bir şey yapmaya gerek de yok esasen. Dünyadaki tek varlık olduğumuzu düşünmemek ve diğerlerine de yaşama hakkı vermemiz de yeterli.
İnsanoğlu yeri geldiğinde en yırtıcı hayvandan bile vahşi olabiliyor ki medyada her an şahit oluyoruz buna. Diğer yandan bir çiçeği bile ezmemiş insanların da olduğunu bilmek rahatlatıyor bizi. Yoksa dünya katlanılacak bir yer olmaktan çıkardı çoktan.
İyi insan dediklerimiz de zaten bu bilinçte ve sorumlulukta olanlar zaten. O yüzden sorumluluk sahibi insanlarla karşılaşmanız dileğimle.
Yazar ve Şair Betül FIRAT
