Her zaman bir planımız bulunur; kaçış yolu dediğimiz. İnsanlar genelde de sorumluluktan kaçar. Çok etik olmasa da önce kaçış planları ile ünlüyüzdür.
Bazen sorulardan kaçarız bazen de cevaplardan. Hangisi olursa olsun biz bir yolunu buluruz nasıl olsa.
Neden kaçma gereği duyarız ona da kimsenin verecek bir cevabı bulunmaz sanırım. Belki de işimize gelmiyordur.
Ya doğuracağı sonuçlarla ilgilenmiyoruzdur ya da cazip değildir bizim için içinde bulunulan durum.
Dünyadan bile kaçmaya çalışanların olduğu da bir gerçek.
Kaçış yolu için tünel kazmaya gerek yok; birkaç bahane yeterli olacaktır.
Aklımıza koyduysak eğer gidiş yolundan değil de kaçış yolundan kırılabilir notumuz.
Her şeye var bir cevabımız ama iş kendimizle yüzleşmeye gelince durum değişebiliyor tabi ki.
İnsanlar en nihayetinde kendine yontacaktır her şeyi ve sonuçta da beklenilen performansı zıt yönde sergileyecektir.
Belki de basit işlerle uğraşıyoruzdur ama direnmekten de geri kalmıyoruzdur.
Diğer yandan gerçekten de bize göre değildir beklentileri karşılamak.
Kim bilir belki de hayata bir mola verme ihtiyacımız vardır ya da henüz karar verememişizdir ne yapacağımıza.
İnsanlar kararsız kaldıklarında da kaçarlar her şeyden her yerden. Düşünme fırsatı verilmediyse yapılacak tek seçenektir uzaklaşmak.
Bazen de kendimizle yüzleşmemek içindir kaçışımız. Asıl amaç insanlardan uzaklaşmak olmasa da kendimize henüz veremediğimiz cevapları başkalarının dikkatini çekmesini istemeyişimizdir.
“İnsan kendisinden kaçamaz.” denir. Kendimizden kaçamasak da saklanmak ya da olabildiğince uzaklaşmak mümkün ya da ertelemek.
Kaçan insanların en büyük sorunudur aslında ertelemek. Önce enini boyunu düşünüp doğacak sonuçları ölçmek isteriz ama sonumuzu hiçbir zaman göremeyiz.
Hayat matematik hesabı türevlerden oluşuyor gibi görünse de hesaba sığmaz ki milyon olasılıktan hangisine evrileceğimizi bilemeyiz.
O yüzden de kaçış yolu değil çözüm yolu aramak gerekir.
Yazar ve Şair Betül FIRAT
