Medeniyet ne kadar güzel bir şey. En azından bağnazlıktan uzaklaşıldığının göstergesi de olabiliyor. Dahası gelişmişliğin bir göstergelerinden birisi modernliktir. Modernlik dediğimiz aslında şeklimizin şemailimizin değişmesi değildir, karşılıklı anlayıştır.
Karşımızdakini hoş görebildiğimiz kadar moderniz sayılırız. Yeniliklere açık olduğumuz kadar modernizdir. Özgürlükçü olduğumuz kadar ve dış dünya ile ne kadar barışıksak o kadar moderniz.
Düşünce özgürlüğüne inandığımız kadar, kısıtlamalara inanmadığımız kadar ve her tarzı kabullenebildiğimiz kadar da moderniz diyebilir.
Ne kadar modern olursak o kadar insanız da diyebiliriz. İnsanlığı sorgularsak diğerinin kısıtlamamak gibi bir madde de ekleyebiliriz.
Merhametin belki de en yüksek seviyesinde yaşamaktır. İnsanlığın gereklerini yerine getirebilmek de bizi yetişmiş ve gelişmiş yapar. Ne kadar gelişirsek de o kadar modernize oluruz.
“Muhasır medeniyetler seviyesine çıkmak.” deyimi için de bir nüans olabilir modernlik.
Modern yaşamın yanında ya da gerekliliği olarak eğitim, sağlık, insani yaşam gerekliliklerinin sağlanması ve özgürlüklerin de sorgulanması gerekir.
Bunların tam tersini yapıyorsak ya da bir şeyleri abartıp da modernizme sığınıyorsak da bir yerde bir hata veya aksaklık var demektir. Bu da kuyudaki birine gün ışığının güzelliğini sormaya benzer.
Medeniyet ve modernlik örtüşüyor gibi gözükse de birisi yapısal değişim ister biri ise güne göre değişir. Medeniyet popülerliği ya da modayı takip etmez ama modernliğin işi bu gibi gözükür.
Medeniyet ve gelişimi başka bir kulvar olarak görülmeli ve toplumları güçlendirmek için var olmalı. Modernlikte de her şey de olduğu gibi bir şeyleri abartmamak gerekli. En azından özümüzden tam ters yönde ayrılıyorsak bir düşünmek gerekli.
Kısaca, “Modern olacağız diye kendimizden olmaya gerek yok.” diyebiliriz.
Yazar ve Şair Betül FIRAT
