Kimsenin istediği bitmez; biterse yaşama sevinci de kalmaz zaten. İnsanların isteklerinin bir sınırı da yok normalde.
Kimi imkansızı ister kimi de kendine göre olabilecek şeyleri. En nihayetinde sürekli bir ihtiyaçlar listemiz bulunmakta.
İsteklerin de ihtiyaç sıralamasına göre olması gerekmektedir bir yerde. Fazlasını istemek de gereklilik dışı olmakta.
İnsanoğlu genelde yetinmeyi de bilmediği için her zaman daha fazlasına odaklı olmakta.
Kimsenin isteği de birbirini tutmaz. ‘Kiminin yiyeceği yoktur kiminin pırlantası ufak’ sözü konu için yeterince manidar.
İnsanların istekleri aslında ulaşabildikleri ile alakalıdır. Ulaşılabilinen şeyler dışındaki eksiklikleri gidermek için bir şeyler istenir. Bunun dışında zamanında var olan ve şimdi sahip olunmayan şeylerin yoksunluğunu hissetmemek için istenir.
Bir de hep daha fazlasını isteyenler bulunmakta. Her şeye sahip olup da hep daha fazlasına odaklı yaşanlar da bulunmakta. Bir yerden sonra da aç gözlülüğe girmekte bu durum.
İnsanlar kendilerine fazla olanı paylaşmak yerine daha fazla meyilli olması nefsin terbiye edilememesiyle alakalıdır. Nefsin köreltilmediği sürece de insanlık vazifelerini yerine getirmek olası olmamaktadır.
O yüzden de isteklerin makul olması ve bir sınırı olması gerekmektedir.
İsteklerin kişilerin haricinde insanlık için de isteklerde bulunmak gerekmekte.
İnsanlar sınırlarını bilse de isteklerinin belli bir çerçevede olması da ayrı bir ayrıntı olmakta.
İnsan kendisine yetebiliyorken daha fazlasına meyilli olması sadece bencillik olarak sayılmakta.
Herkesin yapısı farklı olduğu gibi herkesin isteklerinin rengi de farklı olabilmekte.
İnsanoğlu var olduğu sürece de bitmeyen bir döngü olarak isteklerinin de sınırı olmayacaktır.
Bu isteklerin olması için de belli şartlar gerekmektedir. Yaşam şartlarının isteklerin giderilmesinde büyük rolü olduğu gibi istenilen şeylerin olmasının da kişilere uygun olması gerekmekte.
Öncelikle ne istenildiğini ve yapılabilirlik oranına göre gerçekleştirmek gerekmekte kısaca.
Yazar ve Şair Betül FIRAT
