Betül FIRAT

Yalnızlığa bahanem çok benim.

Bir parça kalp kırıklığım var cebimde.

Biraz keşkelerim var tütün kesemde.

Arka arkaya sıraladığım sebepler var bir de.

Yalnızlığa atfettiğim şiirler var masamda.

Dolu dizgin sevmişliğim var kaderi işte.

***

Yalnızlığa bahanem var benim.

Gözlerimde yalnızlığın izi var.

Kalbimde yarası kalmış sözler var işte.

Bir parça somunu bölüşememek de.

Işığı kapat diyecek kimsen olmaması da.

Kalbinin giderek soğuması,

taşlaşması da yalnızlıktan sayılırmış dediler de.

***

Yalnızlığa bahane bulurum ben.

Alışmışsın her derdini kendin yüklenmeye,

tasalarını anlatacak kimsen yokmuş meğer,

kaygılanmışsın da diyememişsin,

bir yerden sonra fazla gelirmiş dışarıdaki sesler.

Kalbin ağır gelirmiş de ruhuna,

bahar mezarına gömün yüreğimi diyemezmişsin de.

***

Yalnızlığa mahkumiyetim çoktur benim.

Anlayan mı olmamış, anlatamamış mısın da,

görmezden gelinmiş tüm haykırışların.

Gözyaşını da göstermek istemezmiş gibi,

bir tek yağmurda ağlarmışsın işte.

Sonra bakmışsın mürekkebi dağılmış son mektubunu da.

***

Yalnızlığımı sevdim en çok ben.

Yanlış anlaşılmaktan korkmana gerek kalmamış.

Herkes kendi tasasındaymış.

Gelmemişsin akıllara işte,

bir başınalığın daha çok sever olmuş seni.

Yalnızken tanımışsın kendini ve eşrafını da.

Yalnızlığına bulunurmuş hep bahanem.

Yazar ve Şair Betül FIRAT