Son zamanlarda yine vahşet haberleriyle sarsılır olduk. Ya bitirelim vahşeti ya da durduralım dünyayı.
Kadın ve çocuk cinayetlerinden sonra sanatçı cinayet haberlerini de gördük. Eften püften meseleler için kıyılan canlar yetsin artık.
Toplum dezenformasyonu mu neden yoksa insanlığın bittiği yerde miyiz? Vahşete dur dememiz için daha kaç can yitirmemiz gerekiyor ya da kaç kişi çocuğundan, ailesinden koparılmalı?
İnsanların derdi ne bilinmez ama var bir hal halimizde. İyiliklerle donatmak isterken dünyayı her gün ayrı bir kötü haberle sarsılmak dengede bırakmıyor bizde.
Bir insanın derdi olabilmesi için sağlığını kaybetmesi ya da dünya dertlerinden sıyrılamaması gerekir. Bunun dışında bir de içimize dert olanlar eklendi.
Nedenini bilmediğimiz ne kadar çok şey yaşanmakta. Yaşamayı düşlediğimiz dünya bu olmasa gerek.
Siz cennete çevirmek isterken her yeri bir anda cehennemin tam ortasında bulabiliyorsunuz kendinizi.
Artık aklımız da almıyor bir yerden sonra yaşatılan kötülükleri. İnsanlar artık kabına sığamıyor ya da her geçen gün farklı şeylere yoruyoruz aklımızı.
Hepimizin oturup düşünmesi gereken meseleler bunlar. Yetiştirdiğimiz dünün çocukları, şimdinin ise yetişkinleri bunlarsa aynı dünyada yaşamak bile eziyet onlarla.
Yaşamda tutunacağımız ilk dal güven oysa. Önce can güvenliğimizi sağlamak ve geriye de bir şey kalmıyor bu gittikten sonra.
Bir yerde bir yanlışlık ya da kopan bir halka olmalı ki bunları görmüş olmanın nedeni olsun.
İnsanların egoları yükseldikçe kendilerini her şeye muktedir sanmaları da arttık sanki. Her kavga zaten bir ‘Yan bakmak’ ile başlamıyor mu? Diğer yandan biri bir diğerine hükmedemedi diye yaşanmıyor mu anlaşmazlıklar.
Hepimiz bir yaşam savaşı içindeyken bir de birbirimizin statüsü ve konumuyla uğraşır olduk. Ben üstünüm diğeri benim egemenliğim altında istediğimi yapmak zorunda diye baktığımızda kopuyor pamuk ipleri çünkü küçük dağları biz yarattık.
Nerde ne kötülük olursa bu egoistliğe bağlı; biri birinin hükmüne uymadı diye oluyor.
Sadece ekmek kavgasında ve yaşam savaşındayken şimdi bir de can havlinde olmayı hak etmedik.
Bırakalım egoistlikleri ve bitirelim bu anlamsız savaşları; İnsanlık Namıma!
Yazar ve Şair Betül FIRAT
